Na 9 jaar toch nog eens beslist om een reis van meer dan 2 weken te maken. Deze keer staan enkele Hawaïaanse eilanden samen met Japan (Tokyo) op het programma en dit van 16 februari tot en met 7 maart.
De route naar Hawaï is een beetje verrassend: via Londen vliegen we eerst gedurende 11 uur naar Seoul (Zuid-Korea) om na een korte stop van 4 uur vervolgens gedurende 9 uur naar het Hawaïaanse eiland Oahu (met als luchthaven en tevens ook grootste stad van Hawaï Honolulu) te vliegen.
Het bijzondere aan deze route is dat we 2 keer een volle zaterdag beleven: na een nachtvlucht komen we immers om 16 uur aan in Seoul en dat dan nog op de dag van het Chinese Nieuwjaar! Samen met het moment waarop de Olympische Winterspelen in PyeongChang een reden om te feesten. Op regelmatige tijdstippen zie je tijdens deze dag dan ook een plechtige stoet doorheen het luchthaven gebouw draven.
Na dit korte intermezzo rond 20 uur plaatselijke tijd op het vliegtuig gestapt voor de finale rit naar Hawaï om er vervolgens om 9 uur plaatselijke tijd te landen op... opnieuw zaterdag!
Na de gebruikelijke lange wachttijden voor immigratie en vervolgens de shuttle bus naar de autoverhuurfirma toch tegen 11 uur kunnen vertrekken met onze Ford Mustang Cabrio. We besloten om niet direct naar het hotel te trekken en om ineens te starten met de verkenning van het eiland en zetten dus koers naar het dorpje Kailua aan de noordoost kant van het eiland. Met 28 graden celcius kon de kap al onmiddellijk open maar op onze rit richting bergen zagen we toch al de dreigende regenwolken tegen de heuvels hangen.
Kailua roept bij mij opnieuw jeugdherinneringen op als naam en type van een vroegere Mistral windsurfplank. In die tijd droomde ik om ooit te gaan windsurfen naar Hawaï waar de golven torenhoog waren en het blauw van de zee onbeschrijfelijk mooi. Tijd dus om met de realiteit geconfronteerd te worden...
Van Honolulu is het maar een half uurtje rijden naar Kailua maar we hadden duidelijk vergeten dat het weekend was en ondertussen bijna middag was. Het vinden van een geschikte parking was dan ook geen sinecure. Kailua is voorzien van een prachtige baai met een heel mooi strand en in het weekend komen de eilandbewoners met bijna al hun hebben en houden naar het strand om samen met vrienden en familie een heuse bbq te organiseren al dan niet opgeluisterd met hun favoriete muziek via hun draagbare luidsprekers. De koelbox is ook niet ver weg.
We hebben even op het strand rondgestruind want uiteraard vielen we tussen al die badgasten bijzonder op met onze winterschoenen en dikke jeans. Van de gelegenheid gebruik gemaakt om wat foto's te maken van een plaatselijke wedstrijd voor zandsculpturen.
Na een korte maar lekkere lunch bij Buzz's Original Steakhouse om de dag rond te maken vervolgens noordwaarts gereden via Freeway 83. Dit is een normale weg (max. 25-35 mph) die langs de rand van het eiland noordwaarts loopt en je telkens onvergetelijke zichten biedt van mooie strandjes en kleine eilandjes voor de kust.
Jammer genoeg werd het steeds somberder en begon het ook heftiger te regenen, in die mate zelfs dat de kap van de wagen dicht moest. Desalniettemin blijft de omgeving fantastisch en hebben we er toch erg van genoten.
Doodmoe en nog onder invloed van de jetlag zijn we rond 18 uur in het hotel aangekomen in Waikiki Beach, zeg maar het Benidorm van Hawaï met overal hoogbouw dicht tegen de kustlijn. Van zodra ik betere foto's heb, zal ik hier nog wel eens iets over posten. Oorspronkelijk zouden we uit eten gaan maar na een aperitiefje op de kamer hebben we wijselijk besloten om binnen te blijven en goed uitgerust te zijn voor de volgende dag. Het programma zal afhangen van het weer want er wordt onweer voorspeld.
De route naar Hawaï is een beetje verrassend: via Londen vliegen we eerst gedurende 11 uur naar Seoul (Zuid-Korea) om na een korte stop van 4 uur vervolgens gedurende 9 uur naar het Hawaïaanse eiland Oahu (met als luchthaven en tevens ook grootste stad van Hawaï Honolulu) te vliegen.
Het bijzondere aan deze route is dat we 2 keer een volle zaterdag beleven: na een nachtvlucht komen we immers om 16 uur aan in Seoul en dat dan nog op de dag van het Chinese Nieuwjaar! Samen met het moment waarop de Olympische Winterspelen in PyeongChang een reden om te feesten. Op regelmatige tijdstippen zie je tijdens deze dag dan ook een plechtige stoet doorheen het luchthaven gebouw draven.
Na dit korte intermezzo rond 20 uur plaatselijke tijd op het vliegtuig gestapt voor de finale rit naar Hawaï om er vervolgens om 9 uur plaatselijke tijd te landen op... opnieuw zaterdag!
Na de gebruikelijke lange wachttijden voor immigratie en vervolgens de shuttle bus naar de autoverhuurfirma toch tegen 11 uur kunnen vertrekken met onze Ford Mustang Cabrio. We besloten om niet direct naar het hotel te trekken en om ineens te starten met de verkenning van het eiland en zetten dus koers naar het dorpje Kailua aan de noordoost kant van het eiland. Met 28 graden celcius kon de kap al onmiddellijk open maar op onze rit richting bergen zagen we toch al de dreigende regenwolken tegen de heuvels hangen.
Van Honolulu is het maar een half uurtje rijden naar Kailua maar we hadden duidelijk vergeten dat het weekend was en ondertussen bijna middag was. Het vinden van een geschikte parking was dan ook geen sinecure. Kailua is voorzien van een prachtige baai met een heel mooi strand en in het weekend komen de eilandbewoners met bijna al hun hebben en houden naar het strand om samen met vrienden en familie een heuse bbq te organiseren al dan niet opgeluisterd met hun favoriete muziek via hun draagbare luidsprekers. De koelbox is ook niet ver weg.
We hebben even op het strand rondgestruind want uiteraard vielen we tussen al die badgasten bijzonder op met onze winterschoenen en dikke jeans. Van de gelegenheid gebruik gemaakt om wat foto's te maken van een plaatselijke wedstrijd voor zandsculpturen.
Na een korte maar lekkere lunch bij Buzz's Original Steakhouse om de dag rond te maken vervolgens noordwaarts gereden via Freeway 83. Dit is een normale weg (max. 25-35 mph) die langs de rand van het eiland noordwaarts loopt en je telkens onvergetelijke zichten biedt van mooie strandjes en kleine eilandjes voor de kust.
Jammer genoeg werd het steeds somberder en begon het ook heftiger te regenen, in die mate zelfs dat de kap van de wagen dicht moest. Desalniettemin blijft de omgeving fantastisch en hebben we er toch erg van genoten.
Doodmoe en nog onder invloed van de jetlag zijn we rond 18 uur in het hotel aangekomen in Waikiki Beach, zeg maar het Benidorm van Hawaï met overal hoogbouw dicht tegen de kustlijn. Van zodra ik betere foto's heb, zal ik hier nog wel eens iets over posten. Oorspronkelijk zouden we uit eten gaan maar na een aperitiefje op de kamer hebben we wijselijk besloten om binnen te blijven en goed uitgerust te zijn voor de volgende dag. Het programma zal afhangen van het weer want er wordt onweer voorspeld.
