De nacht was warm en goed geslapen hebben we niet echt. Tegen 8 uur toch opgestaan om in de yachtclub te gaan douchen en nadien op de boot te ontbijten. We hebben het rustig aangepakt en terwijl Bart en ik de skippers briefing kregen, gingen Hélène en Ann nog enkele boodschappen doen. Vooraleer we vertrokken nog eerst geluncht en rond 14u verlieten we de haven op motor. Het grootzeil optrekken bleek een lastig karwei, je moet alles weer gewoon worden.
De wind kwam zoals alle dagen hier uit het noordoosten. Een kleine 8 knopen die er toch voor zorgde dat we onder volle zeil een kleine 4 knopen aan de wind liepen. We hadden gepland om een eerste tussenstop naar Cooper Island te maken en vervolgens naar Virgin Gorda te zeilen om daar de nacht door te brengen. Het opkruisen naar Cooper Island verliep niet echt vlot. Ondanks de luxe van het jacht bleken we niet over een koerspaard te beschikken. Met een snelheid van met moeite 4 knopen en een drift van 25 graden duurt het opkruisen verschrikkelijk lang. Al snel hadden we door dat we Virgin Gorda nooit zouden bereiken voor het donker en beslisten we om onze tijdelijke stop om te zetten in een nachtankerplaats.
Om de 5 mijl in rechte lijn te bereiken, dienden we 10 mijl te zeilen tegen de wind in. Tegen 17u bereikten we Manchioneel Bay van Cooper Island, een idylisch plaatsje dat heel populair is bij de toeristen. We zullen er de komende 2 weken nog veel van dat soort tegenkomen.
Bart en Ann hebben na aankomst direct van de gelegenheid gebruik gemaakt om hun eerste zwembeurt te hebben. Tegen 18u hebben we alweer een flesje Chardonnay open getrokken en zo het aperitief genomen.
Om 19u naar het restaurant op het vasteland met onze dinghy, een rib met een 9.9 PK buitenboord motor. Het was ondertussen donker geworden en onze head lights (lampjes op het hoofd) kwamen goed van pas om de aanlegsteiger te vinden.
In het enigste restaurant van het eiland hebben we eerst gefrituurde calamares gegeten om daarna te eindigen met een grote gegrilde tonijnsteak, dat allemaal vergezeld van een Zuidafrikaanse Sauvignon Blanc.
Tegen 9u00 waren we terug aan boord om nog een beetje te genieten van de fantastische sterrenhemel en het gewiebel van de boot en het geklots van het water tegen de boot. Bij Bart sloeg opnieuw als eerste de vermoeidheid toe en verloor hij het gevecht tegen de vaak. We hebben dan nog een klein uurtje verder gebabbeld tot ook Hélène het welletjes vond en wou gaan slapen.
Ann en ik hebben ons dan maar beperkt tot het nog bekijken van een aflevering van de IT Crowd om vervolgens ook vermoeid maar voldaan naar ons bed te gaan.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten