Vandaag stond een bezoek aan de Mekong Delta op het programma. Om 8 uur werden we keurig opgehaald in ons hotel. Tegelijkertijd werden we aan onze Engelstalige gids, die ons voor de komende 2 dagen zou begeleiden, voorgesteld. Tot nu toe hadden we het alleen met een chauffeur moeten stellen die heel gebrekkig Engels sprak. Voldoende om een paar simpele vragen te beantwoorden maar niet genoeg voor een conversatie. Grappig was dat hij dan ook iedere vraag steevast beantwoordde met “yes!”. Ik moest dan ook regelmatig terugdenken aan scènes uit Fawlty Towers waar de alomgekende ober Manuel hetzelfde antwoordde aan Basil Fawlty (gespeeld door John Cleese).
Na een tocht van 1.45 uur een tussenstop gehouden voor een plas- en koffiepauze. Al snel bleek dit een verplichte tussenstop te zijn voor alle toeristen die vanuit Ho Chi Minh City naar de Mekong Delta afreizen. Nodeloos te vertellen dat deze stop dan ook extreem toeristisch was en vooral dient om nog wat extra geld uit de zakken van de toeristen te halen. Uiteraard ben je nooit tot iets verplicht en ik moet toegeven dat het er ook hypermodern en heel proper was.
Na nog eens 45 minuten rijden aangekomen in Cai Be waar we onmiddellijk mochten overstappen op een bootje dat alleen voor ons was gereserveerd. Van daaruit bezochten we een klein artisanaal rijstnoedelfabriekje waar ze eveneens snoepgoed op basis van kokosnoten maakten. We zagen hoe ze met een basisproduct als rijst lekkere dingen konden maken en opnieuw werden we erop attent gemaakt dat alle onderdelen van de rijst gerecycleerd werden. Na het bakken van de rijst in warm zand wordt eerst het zand opnieuw van de rijst gescheiden door een zeef en vervolgens de gepofte rijst gescheiden van hun omhulsel door een 2de zeef. Dit omhulsel wordt vervolgens gerecupereerd als brandstof voor de oven en tenslotte wordt de asse van de oven gebruikt als meststof op het land. Ja, de groenen zouden hier alleen maar lof kunnen uitbrengen.
Vervolgens met de boot opnieuw koers gezet naar een eilandje en onderweg langs de drijvende markt gepasseerd. Markant is dat de handelaars het product dat ze aanbieden op een bamboestok steken en deze bovenaan hun boot plaatsen. Zo kun je al van ver zien wat ze verkopen.
De mooie tocht langs de kanaaltjes van het eiland bracht ons uiteindelijk bij een plaatselijk restaurantje dat lokale pecialiteiten aanbood. We kregen er een mooie olifantenoorvis te eten en we werden er ingewijd in het maken van verse lenterolletjes met rijstpapier. Om duimen en vingers van af te likken. Telkens we dachten dat het eten voorbij was, bleven maar nieuwe gerechten naar onze tafel aangevoerd worden. Reuzengarnalen, groentensoep, varkensstoverij... enfin teveel om op te noemen. Als dessert vervolgens ook nog lekker fruit gekregen. Samen met enkele drankjes gegeten voor 245.000 VND, minder dan 10 euro dus. Ze zouden zo meer van die restaurantjes in België moeten hebben. Als afsluiter hebben ze voor ons nog hun python slang uit het hok gehaald en mochten we nog eens poseren met dat beest rond onze hals. Deze viel nog mee want hij woog maar 20 kilo. Om hem klein te houden, kreeg hij maar 1 eend te eten per maand. Een normale slang eet er zo eentje om de 2 dagen...
Langs de mangrove opnieuw doorgevaren naar onze volgende stop: een fruitboomkwekerij. Fier tonen ze ons hun manier om fruitbomen te enten op andere bomen en zo sneller tot vruchten te komen. We maken er eveneens kennis met lokale vruchten waarvan ik mij de naam nu niet meer herinner. Tijdens het nuttigen van het fruit aan tafel vertelt onze gids dat hij in België adoptieouders heeft, namelijk in Antwerpen. Als 17 jarige is hij indertijd naar Thailand gevlucht en via de organisatie “Enfants du Mekong” heeft hij zo adoptieouders gevonden in België. Het is een soort Foster Parents plan waarbij de adoptieouders het kind financieel steunen maar niet over laten komen naar België. Fier toont hij ons het adreskaartje van zijn adoptievader die directeur was van Ziegler in Antwerpen. Jammergenoeg is de man al overleden maar onze gids bewaart het kaartje als een relekwie in zijn portefeuille. Onmiddellijk hebben we ook heel wat conversatie over het leven in België. Hij hoopt er ooit eens naartoe te kunnen gaan maar fier zoals hij is, stelt hij dat hij dat volledig met eigen middelen wil doen en niet op kosten van zijn adoptieouders. Het toont nogmaals aan hoe fier dit volk op zichzelf is en dat indertijd zelfs het beste leger hen nooit zou hebben kleingekregen.
Na onze fruitstop brengt ons bootje ons naar Vinh Long waar onze chauffeur ons al in een lekker gekoelde wagen staat op te wachten. Hier moeten we opnieuw een 45 minuten rijden tot aan de ferry maar dit bleek iets te optimistisch ingeschat. Er is namelijk een lange file voor de ferry en voor het eerst zie ik wat zenuwachtigheid in het gedrag van onze chauffeur. Zeker wanneer een andere wagen de file helemaal voorbijrijdt en zich net voor onze wagen nog in de rij wil wringen, wordt het even spannend. De wagens zijn milimeters van elkaar verwijderd maar onze chauffeur bindt niet in en de indringer moet ten einde raad achter ons gaan inschuiven.
Uiteindelijk blijkt het wachten toch nog mee te vallen en na een goed half uurtje kunnen we de ferryboot oprijden. In de verte zien we de constructie van een nieuwe brug die vanaf volgend jaar de ferry zal vervangen. De totale lengte van de nieuwe brug zal 17 km zijn en is voor de Vietnamezen een toonbeeld van hoe het land erop vooruitgaat. De brug, die door de Japanners wordt gebouwd, had normaal al vorig jaar moeten opgeleverd worden maar de economische crisis met de daarbij horende de stijgende brandstofprijzen en een werkongeval met 54 doden hebben voor de nodige vertraging gezorgd. De ferry brengt ons naar Can Tho, een stad van 300.000 inwoners en volgens onze gids daarmee 1 van de 5 “first class cities” van het land. We checken in in het Golf Cantho hotel, een 4 sterren hotel dat erg mooi lijkt maar toch de sfeer uitstraalt van het communistisch tijdperk. Na nog een tochtje door de stad maken en vervolgens gaan eten. Morgenvroeg moeten we al om 7 uur vertrekken om met een bootje naar de drijvende markt te gaan kijken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten