Deze morgen konden we lang uitslapen maar dit was natuurlijk niet aan mij besteed. Van bij zonsopgang (5.45 uur) was ik al klaarwakker en heb ik het maar een kwartiertje meer uitgehouden in bed. Via de iPhone naar het middernachtnieuws op Radio 1 geluisterd en vervolgens opgestaan en mij in alle stilte achter mijn PC geploft. Omdat ik op de PC in de kamer geen internetaansluiting had, mij dan maar beziggehouden met het spelen van domme spelletjes op de PC (met hoofdtelefoon aan om geen lawaai te maken).
Na een lekkere douche tegen 9 uur dan maar het resort gaan verkennen. Het is inderdaad moeilijk om je in te beelden dat je hier in Vietnam bent. Alles is hier super deluxe en als je op het strand komt, zie je links en rechts kitesurfers, windsurfers en jetskis rondvaren. Is dit het land waarvan ik dacht dat het nog zo leed onder het communisme? Het is nogmaals het bewijs van hoe snel dit land zich heeft aangepast aan onze markteconomie. In 1996 stond in deze buurt nog helemaal niets maar toen dit in dat jaar de ideale plek leek voor het aanschouwen van een totale zonsverduistering zagen bouwpromotoren wel brood in dit mooi stukje land. Vervolgens schoten de resorts hier als paddestoelen uit de grond en zoals met vele toeristencentra een hele sliert van lokale winkeltjes en restaurants errond. Ondanks de luxe van ons resort is dit toch niet echt mijn ding. Niet dat ik katholieker wil zijn dan de paus en niet wil toegeven dat ik niet van luxe kan genieten, integendeel. Alleen vind ik dit allemaal zo artificieel en te clean. Ik vraag me ook af of dit nu is wat de mensen echt willen. Wellicht is dit hier allemaal het gevolg van een concurrentiestrijd om altijd maar meer te moeten aanbieden maar waar moet het dan ook stoppen vraag ik mij af...
Na het uitgebreid ontbijt op het strand met uiteraard een subliem zicht op de baai heb ik mij toch aan iets nieuws gewaagd. Nou ja, nieuws is misschien veel gezegd. Ik had gemerkt dat er naast ons hotel een surfbasis was waar je surfplanken kon huren. Nu moet je wel weten dat ik al meer dan 25 jaar niet meer op een surfplank heb gestaan maar de nabijheid van de zee en de behoefte om op het water te zijn, oefenden zo’n aantrekkingskracht uit dat ik me niet kon bedwingen om toch maar eens een kijkje te gaan nemen. Als ik zeg dat ik al meer dan 25 jaar niet meer geplankzeild heb, betekent dit ook dat ik het materiaal al die tijd ook niet meer van dicht heb gezien. Ik kon mij niet inbeelden dat het materiaal in al die tijd dan ook geen evolutie had ondergaan.
Om niet al te amateuristisch over te komen, vroeg ik de man die mij aansprak meteen welke type boards er voor de verhuring voorzien waren. Blijkbaar had ik hier al een moeilijke vraag gesteld want hij moest er meteen iemand bijroepen om de vraag te kunnen beantwoorden. De Vietnamese dame wist wel van wanten en vertelde mij dat het om Naish boards ging. Om maar aan te tonen hoe lang ik al uit het surfmilieu ben: Robby Naish was in mijn tijd de te kloppen man in het surfen, verschillende keren wereldkampioen, professional en de ster van het merk Mistral. Nu blijkt hij al jaren het uithangbord te zijn van een merk dat zijn naam draagt. Hij moet nu toch ook al in de 50 zijn, schat ik.
Toen de dame op basis van haar antwoord in mijn ogen een beetje aarzeling zag, loste ze het elegant op met de vraag of ik de plank wilde bekijken. Oef, zo had ik toch weer een complete afgang vermeden. Ze stuurde me mee met een jonge gast naar een klein hutje waar inderdaad surfplanken en zeilen opgestapeld lagen. Het materiaal zag er modern uit met zeilen gaande van minder dan 4m² tot meer dan 6.5m². Ik zou nu natuurlijk de grootte moeten kiezen. De wind was ondertussen aangewakkerd tot een kleine 4 beaufort, dus koos ik maar voor de gouden middenweg, een zeil van 5.5m² in de hoop dat ik dat nog wel meester zou kunnen.
Velen vragen zich ondertussen al af waarom ze deze veel te lange onleiding moeten lezen. Het antwoord is simpel: over het surfen kan ik heel kort zijn. Ik heb geen 3 meter gesurft. Met de borst vooruit en vol vertrouwen duwde ik de plank het water in. Ik had nog gewacht op de wind want ’s morgens was er slechts zo’n 2 beaufort en in mijn ogen alleen voor krabbers. Met een goede 4 beaufort zou het wel lukken voor mij en zou ik tenminste een beetje vooruit gaan in plaats van rond te dobberen. Het begon al met de verkeerde boardkeuze: ik opteerde voor een 250 cm 115 liter board, iets waar je een waterstart mee moet maken (voor de niet plankzeilers onder de lezers: je kan er niet opstaan om je zeil op te trekken want er is onvoldoende volume en de plank zinkt). Op zich geen probleem voor mij, 25 jaar geleden deed ik niets anders maar daarmee is alles ook gezegd. Ik dacht dat het net als met de fiets was, iets dat je gewoon niet verleert. Gedeeltelijk is dit ook waar maar er zijn enkele randfactoren die deze stelling een beetje ondergraven. Eerst en vooral was de trapeze die ik had gekregen veel te klein waardoor ik net een corset aanhad en met moeite nog kon ademen. Vervolgens bleek de plank voor mijn gewicht een beetje te klein. Een geoefende surfer zou er geen problemen mee hebben gehad maar na 25 jaar bleek dit wel een beetje te optimistisch. Tenslotte had ik ook de golven onderschat: er stond een redelijk zware branding waardoor mijn board en zeil telkens werden weggeslagen. Allemaal veel uitleg om te vertellen dat ik gewoon niet weg geraakte en telkens enkele tientallen meter verder aan het strand aanspoelde. Tevens werd ik met mijn neus op de feiten gedrukt dat mijn conditie er erg aan toe is en dat daar dringend iets moet aan gebeuren.
Enfin, na verschillende pogingen, zelfs met een iets groter board, moest ik volledig uitgeput en 24 USD lichter de strijd staken en lijdzaam de spot van enkele strandtoeristen ondergaan. Wat een afgang... Toch niet getreurd, zo had ik tenminste een verhaaltje om over te schrijven en hopelijk genieten jullie er ook een beetje van. Ik blijf echter vastberaden en wil bij een latere gelegenheid (als die er komt) nog zeker eens een nieuwe poging wagen.
Na een douche en een korte recuperatiepauze mij vervolgens klaargemaakt voor de namiddaguitstap want onze gids zou ons om 14u komen oppikken voor een stadsrondrit en bezoek aan de zandduinen maar hierover meer in een volgend stukje.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten