Sinds gisterenavond is het weer helemaal omgeslagen. Rond 3 uur in de namiddag begon het sterk te betrekken en donker te worden. Tegen 6 uur viel de eerste regen om er na een uurtje weer mee op te houden. Deze morgen opgestaan met opnieuw een stralende zon en... slechts 14 graden. Na de 27 graden van de voorbije dagen was het wel even aanpassen.
Vandaag stond ons eerste parkbezoek op het programma: Epcot. Dit park behoort toe aan de Disneygroep en is gebouwd om de menselijke verwezenlijkingen op gebied van internationale cultuur en technologische innovatie te vieren. Voor zij die het niet weten, Epcot staat voor Experimental Prototype Community of Tomorrow. Het was ooit stichter Walt Disney's droom om hier een utopische stad van de toekomst met 25.000 inwoners te bouwen dat zou kunnen dienen als een testomgeving voor stadsplanning en organisatie. De droom kon echter niet worden gerealiseerd want Florida eiste dat eerst het Magic Kingdom park zou worden gebouwd vooraleer aan Epcot zou kunnen worden begonnen. Walt Disney stierf vooraleer Magic Kingdom af was en zijn opvolgers beslisten dat een stad bouwen niet tot de kernactiviteiten van de Disney groep behoorde. Wel zouden de oorspronkelijke waarden ervan worden overgenomen in dit nieuwe park. Tot zover de geschiedenis van het park dat in 1982 haar deuren opende.
Ondanks het feit dat we redelijk laat (pas tegen 11.30 uur) waren toegekomen, bleek er toch niet zo veel volk te zijn. De eerste parking bleek zelfs nog niet eens vol. Wellicht was dit te wijten aan het feit dat we midden in de week en buiten de schoolvakantie gekomen waren en dat het bovendien ook nog behoorlijk fris was. Voor ons was dit alleen maar een opsteker, zo zouden we niet te lang moeten wachten aan de verschillende attracties.
Omdat we de dag voordien al onze ticketten hadden gekocht, dienden we ook niet meer aan te schuiven aan de kassa en konden we meteen ons pasje in de lezer voor de toegangscontrole duwen, echter niet zonder ook onze vingerafdruk te laten nemen. De kaartjes zijn namelijk strikt persoonlijk en om te vermijden dat een meerdagenpas aan iemand anders wordt doorgegeven, wordt de vingerafdruk samen met de kaartinformatie opgeslagen. Efficiënt maar toch vreemd voor een land dat op zijn vrijheden staat en niet gek is op identiteitscontroles. Nergens wordt ook verteld wat er met deze gegevens gebeurt en hoelang ze worden bijgehouden.
Eenmaal binnen direct naar de eerste attractie gelopen, Spaceship Earth. De grote golfbal en het symbool van het park biedt een overzicht van het verleden, het heden en de toekomst. 20 minuten wachttijd stond er aangegeven en ondanks de koude wind (had alleen een polo aan) besloten we toch om aan te schuiven. Na een kwartier dienden we echter allemaal de rij te verlaten want er was blijkbaar een probleem met het treintje dat je langs de verschillende decors brengt. Om van een valse start te spreken...
Gelukkig zijn er voldoende alternatieven in de buurt en al snel waren we (deze keer zonder wachttijd) in een andere attractie: Ellen's Energy Adventure. Ellen Degeneres (bekend van de serie Ellen) neemt je mee doorheen de geschiedenis vanaf de start van de big bang tot vandaag in haar zoektocht naar het ontstaan van de energiebronnen en de manier waarop daarmee kan worden omgegaan. Leuk, interessant en soms ook leerrijk. De bewegende stoelen en de bijna 360° beelden dragen ertoe bij dat je het gevoel hebt om er midden in te zitten.
De volgende attractie was nog spectaculairder: in Mission Space Advanced Training Lab wordt je getraind voor een ruimtemissie. Bij de ingang moet je kiezen tussen "spinning" of "not spinning" waarbij er duidelijk wordt gemaakt dat je voor de eerste optie geen hartklachten mag hebben, geen last hebben van reisziekte en draaiingen, kwestie van zich van alle verantwoordelijkheid te ontheffen. Uiteraard is dit weeral Amerika ten top en wordt de soep nooit zo warm opgegeten als ze wordt opgediend. Ja, je wordt wat heen en weer geslingerd en je voelt duidelijk kriebels in je buik als je met je ruimteschip een diepe duik maakt maar het is zeker niet van die mate dat je ervan zou kunnen doodvallen. Maar ja, ze zullen je toch verwittigd hebben mocht het toch maar gebeuren... In groepjes van 4 neem je plaats in een ruimteschip, maak je de lancering mee en vlieg je naar Mars waar je ook de landing moet maken. Elkeen krijgt ter bezighouding een aantal eenvoudige taken (op knopjes duwen) zodat je voldoende te doen krijgt en de concentratie niet wegvalt. Dit is echt leuk want je hebt echt het gevoel dat je vliegt, zowel bij het opstijgen als het landen. Een aanrader...
Vervolgens doorgelopen naar GM's Test Track waar je wordt uitgelegd hoe auto's en auto-onderdelen worden getest vooraleer ze in productie worden genomen. De wachttijd is meer dan 50 minuten maar het zouden weeral geen Amerikanen zijn mochten ze hier niets op hebben gevonden. Met je toegangsbadge kun je immers naar een "Fastpass" automaat die je een tijdstip geeft waarop je kan terugkomen en dan kun je in de Fastpass lane aanschuiven en zo wachttijden vermijden. Zo gezegd, zo gedaan, wij mogen in 2 uur terugkomen voor de rit.
Het park is in 2 grote thema's opgesplitst: Future World, waar we net een aantal attracties van hebben gezien en World Showcase dat een overzicht biedt van de verschillende culturen op aarde. We besluiten dit laatste gedeelte te bezoeken om onze wachttijd op te vullen. We merken op dat heel wat landen er zijn vertegenwoordigd met een minidorpje: Mexico, China, Noorwegen, Japan, Duitsland, Frankrijk, Italië, Marokko, Engeland, Canada en uiteraard Amerika zelf. Dit blijkt voor ons een echte ontgoocheling. Niettegenstaande de meest bekende historische gebouwen van het land zijn nagebouwd blijken het ofwel souvenirshops of restaurants te zijn. In slechts enkele zijn er ook attracties die meestal een toeristische film van 15 minuten over het land zijn, weliswaar in 360 graden geprojecteerd. In de souvenirswinkels kun je natuurlijk wel de lokale producten van het land kopen maar wel aan woekerprijzen. Voor de meeste Amerikanen die het land nooit verlaten, is dit natuurlijk hetzelfde als een beetje op reis gaan maar voor ons is het helemaal niets. We zijn er dan ook maar snel doorgelopen.
Tijd dus voor nog een paar attracties in Future World. Het was inmiddels tijd voor General Motor's test track maar uiteindelijk bleek dit maar een eenvoudige rollercoaster waar je op een bepaald moment wel 100 km/u haalt maar waar je eigenlijk niets uit leert. Bij de uitgang, kun je wel alle nieuwste GM wagens bewonderen als in een showroom van een concessiehouder. Ja, het is duidelijk dat GM dit heeft gesponsord.
De meeste andere attracties zijn eerder bedoeld voor de kinderen en hebben een opvoedende rol. Voor ons is het toch wel een beetje te simpel en niet de moeite waard. De enige die voor ons nog een beetje aanvaardbaar was, heette Living with the Land. Hier vaar je met een bootje in een 14 minuten durende tocht door de Amerikaanse vlakten, het regenwoud en de Afrikaanse woestijn. Daarna wordt je uitgelegd hoe voedsel kan worden verbouwd op een ecologische manier door gebruikmaking van innovatieve technologiën. En ja, in de serre stonden ook Brussels Sprouts of onze alomgekende spruitjes.
Vervolgens nog de 3D film Captain EO uit 1986 gaan bekijken met als steracteur de inmiddels overleden maar toen nog jonge Michael Jackson. Het filmpje hadden we in 1991 al gezien en toen was deze technologie baanbrekend. Nu zie je dat er duidelijk sleet op zit en de 3D technologie toch wel veel verder staat. Het wordt dus tijd dat ze eens een nieuw filmpje maken.
We sluiten ons bezoek af met een tweede poging om Spaceship Earth te bezoeken want deze blijkt ondertussen hersteld en deze keer moeten we zelfs niet aanschuiven. Opnieuw hadden we hier geen waw gevoel, niet slecht maar ook niet om er een dag voor te laten. Bijna 90 dollar per persoon toegang en nog 14 dollar voor de parking armer, verlaten we rond 17 uur het park enigszins teleurgesteld. We hadden hier duidelijk meer van verwacht. Wat ons betreft, is het zijn geld duidelijk niet waard en ook de leuke attracties kunnen de andere ontgoochelingen niet compenseren.
Een kwartiertje later zitten we alweer thuis en kunnen we van onze zelfgemaakte Bolognaise saus met pasta en een lekker glaasje wijn genieten en zo de dag leuk afsluiten. Morgen staat Universal Studios op het programma. Hopelijk krijgen we dan wel meer waar voor ons geld.
Vandaag stond ons eerste parkbezoek op het programma: Epcot. Dit park behoort toe aan de Disneygroep en is gebouwd om de menselijke verwezenlijkingen op gebied van internationale cultuur en technologische innovatie te vieren. Voor zij die het niet weten, Epcot staat voor Experimental Prototype Community of Tomorrow. Het was ooit stichter Walt Disney's droom om hier een utopische stad van de toekomst met 25.000 inwoners te bouwen dat zou kunnen dienen als een testomgeving voor stadsplanning en organisatie. De droom kon echter niet worden gerealiseerd want Florida eiste dat eerst het Magic Kingdom park zou worden gebouwd vooraleer aan Epcot zou kunnen worden begonnen. Walt Disney stierf vooraleer Magic Kingdom af was en zijn opvolgers beslisten dat een stad bouwen niet tot de kernactiviteiten van de Disney groep behoorde. Wel zouden de oorspronkelijke waarden ervan worden overgenomen in dit nieuwe park. Tot zover de geschiedenis van het park dat in 1982 haar deuren opende.Ondanks het feit dat we redelijk laat (pas tegen 11.30 uur) waren toegekomen, bleek er toch niet zo veel volk te zijn. De eerste parking bleek zelfs nog niet eens vol. Wellicht was dit te wijten aan het feit dat we midden in de week en buiten de schoolvakantie gekomen waren en dat het bovendien ook nog behoorlijk fris was. Voor ons was dit alleen maar een opsteker, zo zouden we niet te lang moeten wachten aan de verschillende attracties.
Omdat we de dag voordien al onze ticketten hadden gekocht, dienden we ook niet meer aan te schuiven aan de kassa en konden we meteen ons pasje in de lezer voor de toegangscontrole duwen, echter niet zonder ook onze vingerafdruk te laten nemen. De kaartjes zijn namelijk strikt persoonlijk en om te vermijden dat een meerdagenpas aan iemand anders wordt doorgegeven, wordt de vingerafdruk samen met de kaartinformatie opgeslagen. Efficiënt maar toch vreemd voor een land dat op zijn vrijheden staat en niet gek is op identiteitscontroles. Nergens wordt ook verteld wat er met deze gegevens gebeurt en hoelang ze worden bijgehouden.
Eenmaal binnen direct naar de eerste attractie gelopen, Spaceship Earth. De grote golfbal en het symbool van het park biedt een overzicht van het verleden, het heden en de toekomst. 20 minuten wachttijd stond er aangegeven en ondanks de koude wind (had alleen een polo aan) besloten we toch om aan te schuiven. Na een kwartier dienden we echter allemaal de rij te verlaten want er was blijkbaar een probleem met het treintje dat je langs de verschillende decors brengt. Om van een valse start te spreken...
Gelukkig zijn er voldoende alternatieven in de buurt en al snel waren we (deze keer zonder wachttijd) in een andere attractie: Ellen's Energy Adventure. Ellen Degeneres (bekend van de serie Ellen) neemt je mee doorheen de geschiedenis vanaf de start van de big bang tot vandaag in haar zoektocht naar het ontstaan van de energiebronnen en de manier waarop daarmee kan worden omgegaan. Leuk, interessant en soms ook leerrijk. De bewegende stoelen en de bijna 360° beelden dragen ertoe bij dat je het gevoel hebt om er midden in te zitten.
De volgende attractie was nog spectaculairder: in Mission Space Advanced Training Lab wordt je getraind voor een ruimtemissie. Bij de ingang moet je kiezen tussen "spinning" of "not spinning" waarbij er duidelijk wordt gemaakt dat je voor de eerste optie geen hartklachten mag hebben, geen last hebben van reisziekte en draaiingen, kwestie van zich van alle verantwoordelijkheid te ontheffen. Uiteraard is dit weeral Amerika ten top en wordt de soep nooit zo warm opgegeten als ze wordt opgediend. Ja, je wordt wat heen en weer geslingerd en je voelt duidelijk kriebels in je buik als je met je ruimteschip een diepe duik maakt maar het is zeker niet van die mate dat je ervan zou kunnen doodvallen. Maar ja, ze zullen je toch verwittigd hebben mocht het toch maar gebeuren... In groepjes van 4 neem je plaats in een ruimteschip, maak je de lancering mee en vlieg je naar Mars waar je ook de landing moet maken. Elkeen krijgt ter bezighouding een aantal eenvoudige taken (op knopjes duwen) zodat je voldoende te doen krijgt en de concentratie niet wegvalt. Dit is echt leuk want je hebt echt het gevoel dat je vliegt, zowel bij het opstijgen als het landen. Een aanrader...
Vervolgens doorgelopen naar GM's Test Track waar je wordt uitgelegd hoe auto's en auto-onderdelen worden getest vooraleer ze in productie worden genomen. De wachttijd is meer dan 50 minuten maar het zouden weeral geen Amerikanen zijn mochten ze hier niets op hebben gevonden. Met je toegangsbadge kun je immers naar een "Fastpass" automaat die je een tijdstip geeft waarop je kan terugkomen en dan kun je in de Fastpass lane aanschuiven en zo wachttijden vermijden. Zo gezegd, zo gedaan, wij mogen in 2 uur terugkomen voor de rit.
Het park is in 2 grote thema's opgesplitst: Future World, waar we net een aantal attracties van hebben gezien en World Showcase dat een overzicht biedt van de verschillende culturen op aarde. We besluiten dit laatste gedeelte te bezoeken om onze wachttijd op te vullen. We merken op dat heel wat landen er zijn vertegenwoordigd met een minidorpje: Mexico, China, Noorwegen, Japan, Duitsland, Frankrijk, Italië, Marokko, Engeland, Canada en uiteraard Amerika zelf. Dit blijkt voor ons een echte ontgoocheling. Niettegenstaande de meest bekende historische gebouwen van het land zijn nagebouwd blijken het ofwel souvenirshops of restaurants te zijn. In slechts enkele zijn er ook attracties die meestal een toeristische film van 15 minuten over het land zijn, weliswaar in 360 graden geprojecteerd. In de souvenirswinkels kun je natuurlijk wel de lokale producten van het land kopen maar wel aan woekerprijzen. Voor de meeste Amerikanen die het land nooit verlaten, is dit natuurlijk hetzelfde als een beetje op reis gaan maar voor ons is het helemaal niets. We zijn er dan ook maar snel doorgelopen.Tijd dus voor nog een paar attracties in Future World. Het was inmiddels tijd voor General Motor's test track maar uiteindelijk bleek dit maar een eenvoudige rollercoaster waar je op een bepaald moment wel 100 km/u haalt maar waar je eigenlijk niets uit leert. Bij de uitgang, kun je wel alle nieuwste GM wagens bewonderen als in een showroom van een concessiehouder. Ja, het is duidelijk dat GM dit heeft gesponsord.
De meeste andere attracties zijn eerder bedoeld voor de kinderen en hebben een opvoedende rol. Voor ons is het toch wel een beetje te simpel en niet de moeite waard. De enige die voor ons nog een beetje aanvaardbaar was, heette Living with the Land. Hier vaar je met een bootje in een 14 minuten durende tocht door de Amerikaanse vlakten, het regenwoud en de Afrikaanse woestijn. Daarna wordt je uitgelegd hoe voedsel kan worden verbouwd op een ecologische manier door gebruikmaking van innovatieve technologiën. En ja, in de serre stonden ook Brussels Sprouts of onze alomgekende spruitjes.
Vervolgens nog de 3D film Captain EO uit 1986 gaan bekijken met als steracteur de inmiddels overleden maar toen nog jonge Michael Jackson. Het filmpje hadden we in 1991 al gezien en toen was deze technologie baanbrekend. Nu zie je dat er duidelijk sleet op zit en de 3D technologie toch wel veel verder staat. Het wordt dus tijd dat ze eens een nieuw filmpje maken.
We sluiten ons bezoek af met een tweede poging om Spaceship Earth te bezoeken want deze blijkt ondertussen hersteld en deze keer moeten we zelfs niet aanschuiven. Opnieuw hadden we hier geen waw gevoel, niet slecht maar ook niet om er een dag voor te laten. Bijna 90 dollar per persoon toegang en nog 14 dollar voor de parking armer, verlaten we rond 17 uur het park enigszins teleurgesteld. We hadden hier duidelijk meer van verwacht. Wat ons betreft, is het zijn geld duidelijk niet waard en ook de leuke attracties kunnen de andere ontgoochelingen niet compenseren.
Een kwartiertje later zitten we alweer thuis en kunnen we van onze zelfgemaakte Bolognaise saus met pasta en een lekker glaasje wijn genieten en zo de dag leuk afsluiten. Morgen staat Universal Studios op het programma. Hopelijk krijgen we dan wel meer waar voor ons geld.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten