Vandaag stond er een volle dag in Hoi An, door velen omschreven als een levend museum en de parel van Vietnam, op het programma. Hué, onze chauffeur, haalde ons keurig op in het hotel om 9 uur. Ondertussen was het wel aan het watergieten, een stadsbezoek te voet zag er niet echt aantrekkelijk uit. Nauwelijks 100m verder met de wagen werden we opnieuw afgezet om de zo noodzakelijke ticketten te kopen. Dit stadje leeft van de toeristen en in tegenstelling met andere monumenten in Vietnam kennen ze hier hun prijzen wel. Aangekomen bij het bureau werden we er vriendelijk op attent gemaakt dat vandaag 4 december het 10 jarig bestaan van de toekenning van het statuut van Unesco Werelderfgoed werd gevierd en daarom alle monumenten alleen vandaag gratis te bezichtigen waren. Hadden wij nu eens geen geluk? Ondanks de regen werd mijn enthousiasme toch plots wat groter.Het moet gezegd worden, het is echt een mooi stadje om in te kuieren. Ondanks het feit dat alle huisjes ondertussen zijn omgetoverd tot galerij, kledingzaak, café of restaurant kun je toch nog altijd de authentieke gevels bewonderen. Hoi An kwam in de 15de eeuw als havenstadje van het Champarijk tot ontwikkeling en de in de eeuwen erna kwam de handel tot bloei. Schepen uit Europa, China en Japan legden hier aan om kruiden, zijde, porcelein en thee te kopen. Tot de 19de eeuw bleef het een belangrijke handelsplaats maar toen de rivier die hier naartoe leidt begon te verzanden, verlegde men de handel naar het iets noordelijker gelegen Danang. Tot 10 jaar geleden raakte het stadje in de vergetelheid maar toen het op de Unesco lijst van werelderfgoed werd geplaatst, zorgde de nieuwe stroom toeristen voor een duidelijke heropleving.
Voor de eerste keer begeleidt onze chauffeur ons te voet en doet hij dienst als gids. Ondanks het feit dat hij op een paar onverstaanbare woorden na geen Engels spreekt, doet hij meer dan zijn best om ons naar al de monumenten mee te sleuren. Ja vandaag hebben we ons aandeel van tempels en pagodes wel gehad want om de bijna 100m kun je er hier wel een exemplaar van vinden. De liefhebbers kunnen er ettelijke foto's in ons fotoboek dat toegankelijk is via de link rechtsboven van terugvinden. Ondertussen slenteren we langs de vele kledingwinkels, zogenaamde kunstgallerijen en restaurantjes. Overal waar we passeren stormt er direct iemand naar buiten met de woorden: “Hello, see inside please?”. Ja, het is hier wel het paradijs voor kledij. Voor een appel en een ei kun je hier iets op maat laten maken. Het gaat zelfs zover dat je gewoon een foto van het kledingstuk meebrengt en ze maken het in een dag voor je klaar. Ook stukken dat je meebrengt en wil laten kopiëren zijn hier geen enkel probleem. Je kiest je stof en of dat nu zijde is of katoen of iets anders, met vol enthousiasme nemen ze je maten en garanderen ze dat alles tegen de volgende dag klaar zal zijn. Uiteraard zijn er bij deze winkels ook heel wat kwaliteitsverschillen en ook hier geldt de standaardregel dat goedkoop niet altijd de beste koop is. Dat wil echter niet zeggen dat duur onmiddellijk goed moet zijn. Je moet echt je ogen goed uitkijken en duidelijk letten op de afwerking van de kledij.
Tijdens onze wandeling passeren we voorbij een oud huisje waar ze net bezig zijn met opnames voor een nieuwe film over het leven van Ho Chi Minh. Een deel van de cast neemt graag de tijd om voor ons te poseren. In een ander oud huisje worden we getoond welke invloed het weer hier heeft op de waterstanden (let op de markeringen van de verschillende datums om de hoogte van het water aan te duiden). Tijdens de laatste tyfoon van eind september stond het water hier wel bijna 2m hoog. Een markering op de houten wand toont het waterpeil aan. Dat het stadje wel erg laag is gelegen, konden we al gisterenavond ondervinden toen we gingen dineren in een restaurantje aan de rivier. Bij hoog water staan de kaaimuren onder water en overstromen zowel weg als troittoirs van het stadje. Niet op de hoogte van dit fenomeen konden we alleen maar vaststellen dat we eerst door het water van ondertussen goed 20cm hoog zouden moeten stappen om uit het restaurant weg te komen. Ondanks al die waterellende lijkt het stadje toch nog goed stand te houden.
Tegen de middag is het opgehouden met regenen. We lassen eerst een pauze in op onze hotelkamer om met verse moed een tweede wandeling door het stadje aan te vatten. Morgen rijden we via Danang naar Hué dat hier op zo’n 120 km vandaan ligt maar daarover later meer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten