Voor de aanvang van onze laatste week moesten we vroeg opstaan want om 7u30 vertrokken we al voor een tocht van bijna 300 km verder noordwaarts naar de Phong Nha grotten. Een kleine 2 uur rijden buiten Hué passeren we de 17de breedtegraad voorbij, de vroegere grens tussen Noord en Zuid-Vietnam. Na de conferentie van Genève in 1954 werd Vietnam immers in 2 gesplitst en werd de Ben Hai rivier als kunstmatige grens tussen beide landsdelen aangenomen. Aan beide zijden van de rivier werd een 5 km brede demarcatielijn vastgelegd die vrij zou zijn van militaire eenheden, de zogenoemde DMZ of Demilitarised Zone.
Het is in deze streek dat de zwaarste gevechten tussen Amerikanen en Noord-Vietnamezen werden uitgevochten en dit gebied is ook het zwaarst gebombardeerd. Zelfs na meer dan 40 jaar komen hier nog regelmatig boeren om door contact met indertijd niet ontploft springtuig. Het gebied dient dan ook als het gevaarlijkste in Vietnam te worden beschouwd en wordt door toeristen best niet zonder gids betreden. Aan de Ben Hai rivier stoppen we aan de oude brug die Noord en Zuid verbindt. De in 1950 door de Fransen gebouwde brug is voor het wegverkeer ondertussen vervangen door een nieuwe betonnen constructie maar je kan er als voetganger nog altijd de oversteek maken. Aan de noordkant staat een zegemonument, aan de zuidkant een herdenkingsmonument voor de vele slachtoffers die hier ooit vielen. Ernaast is er een klein museum dat met veel foto’s graag nog eens de nadruk legt op de verwoestingen die de Amerikanen hier hebben gedaan en op de manier waarop de Noord-Vietnamezen zich hebben beschermd tegen al die bommenregens die het land helemaal kapot maakten. Het laatste deel toont aan de hand van enkele grote kleurenfoto’s hoe het land zich na de oorlog goed heeft hersteld en welke grote internationale (communistische) leiders de streek hier hebben bezocht. Communisme op zijn top zou ik zeggen.
Aan Dong Hoi, onze eindbestemming van de dag, verlaten we Highway 1 en rijden we de Ho Chi Minh Highway op naar de Phong Nha grotten. Deze “snelweg” is redelijk recent en ligt grotendeels op de oorspronkelijke Ho Chi Minh trail, route waarlangs de Noord-Vietnamezen Zuid-Vietnam infiltreerden en wapens en materiaal aanvoerden. Het gebeurde allemaal onder de ogen van de Amerikanen en ondanks hardnekkige bombardementen slaagden ze er niet in om deze belangrijke aanvoerroute kapot te krijgen, integendeel, het sterkte de Noord-Vietnamezen nog meer in hun opzet. De tocht van noord naar zuid duurde in het begin van de jaren 60 zes maanden waarbij de soldaten elke dag tussen de 11 en 12 uur moesten stappen. De weg werd echter constant verbeterd en tegen het eind van de oorlog konden vrachtwagens de route in 23 dagen afrijden. De huidige highway werd in 2000 aangelegd op de oorspronkelijke route en is heel omstreden. Velen vinden dat het geld beter aan andere infrastructuurprojecten of onderwijs had moeten worden besteed maar het is vooral een eerbetoon aan het oude junglepad dat Noord-Vietnam de oorlog tegen de Amerikanen hielp winnen.
De Phong Nha grotten staan ook sinds 2003 op de lijst van Unesco Werelderfgoed en liggen vlakbij het grootste bosgebied van Vietnam. Al in de 9de en 10de eeuw gebruikten de Cham de ondergrondse ruimtes als tempels maar wellicht draagden de Noord-Vietnamezen het meest bij tot hun bekendheid toen ze deze grotten als schuilplaats, garnizoensplaats en wapendepot gebruikten in de oorlog. De Amerikanen waren hiervan op de hoogte en bombardeerden de hele streek plat echter zonder ook maar enig resultaat.
De grotten bestaan uit een ondergronds netwerk van tunnels waar tot nu toe slechts 50 km van is verkend en in kaart gebracht. Met een sampan varen we de rivier de Son 5 km stroomopwaarts naar de ingang van de grot. Vervolgens gaat de motor uit en worden we de grot ingeroeid. Binnen zijn er prachtige kamers waarvan sommige wel 50 meter hoog zijn. Hier en daar zijn er kleurrijke lichten en spots aangebracht die het geheel een feeëriek uitzicht geven en er ook voor zorgen dat je je niet benauwd gaat voelen. Hier en daar kunnen we uitstappen om de verschillende stalagnieten en –tieten (ik laat het aan de lezer om uit te zoeken welke nu hangen en welke staan) van dicht bij te bewonderen. Sommige hebben herkenbare vormen, anderen hebben dan weer een geluksbrengende betekenis. Ondanks het feit dat we in een grot zitten, voelt het nooit koud aan. Na ons bezoek van bijna 2 uur rijden we tenslotte naar onze eindbestemming van de dag, een luxeresort in Dong Hoi. Morgenochtend hebben we opnieuw vrij om aan het zwembad te zitten en in de namiddag vertrekken we naar Vinh.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten