Deze namiddag nog naar het waterpoppentheater geweest en ondanks het feit dat het poppenspel niet mijn favoriete tijdsverdrijf is, kan ik dit schouwspel toch aanbevelen. Het is ongelofelijk hoe de poppenspelers hun marionetten via lange stokken door het water laten bewegen alsof ze boven op het water drijven. Van de stokjes en koordjes die de poppen doen bewegen, zie je nagenoeg niets. Het schouwspel wordt vervolledigd door een bandje in tradionele klederdracht en met traditionele muziekinstrumenten. Alles wordt live gespeeld en gezongen in synchronisatie met de poppenspelers. De scènes die ze spelen zijn zelfs voor ons Westerlingen goed te verstaan en zijn vaak gebaseerd op legendes en mythes maar ook over het leven van elke dag.
Nadien nog eens rondgewandeld in de oude stad. Hanoi is in bijna niets te vergelijken met Ho Chi Minh City. De straten zijn er heel smal, het is er wel 10 keer luidruchtiger, een straat oversteken moet je bijna doen op gevaar van eigen leven... Het oude gedeelte van de stad is eigenlijk 1 groot winkelcentrum waarbij alle huisjes eigenlijk kleine winkeltjes zijn. Aangezien naar vroegere gewoonte elke straat door 1 gilde wordt bewoond, wordt in de hele straat hetzelfde verkocht. Zo heb je een straat voor kledij, een voor papierwaren, een voor zijde, een voor specerijen, een voor groenten, een voor ijzerwaren en ik kan zo wel blijven doorgaan. Al deze kleine winkeltjes verkopen dan wel allemaal dezelfde producten, net zoals je in de supermarkt ook gangen hebt met dezelfde producten. Dit heeft zo wel zijn voordelen: aangezien de meeste producten zo goed als identiek zijn, is de concurrentie onder de handelaars ook bikkelhard en ben je meestal zeker om aan een goede prijs aan te kopen (tenzij je toerist bent natuurlijk). Het systeem van straten met dezelfde producten is ook efficiënt omdat je direct naar die straat kunt gaan waar ze de goederen verkopen die je nodig hebt en zo de rest overslaan. Voor de “shopping experience” is het echter minder aangenaam want al snel ben je oververzadigd van altijd maar hetzelfde te zien.
In elk geval, op je gemak er rondkuieren is hier niet mogelijk. Als er al trottoirs zijn, zijn deze ofwel bezet door geparkeerde brommers, ofwel waren van de winkeltjes, ofwel mensen die op straat zitten te eten rond een geïmproviseerd tafeltje. Dit verplicht je je wandeling op straat te doen, tussen het drukke verkeer van al die bromfietsen en auto’s en geloof me, dit vergt enige moed en concentratie. Met twee kun je het sowieso al vergeten om naast elkaar te lopen. Geef mij dan maar Saigon met haar brede lanen...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten