Na het diner de vorige avond nog wat blijven praten aan dek op de boot. We waren in de jachthaven dichtbij het café van de jachtclub en er bleek een belangrijke football wedstrijd door te gaan in de USA. Voor die gelegenheid hadden ze buiten een groot scherm gezet en uiteraard zat de bar vol met Amerikanen die voor hun favoriete ploeg aan het supporteren waren. Dit ging natuurlijk gepaard met het nodige yeah en awoe geroep waardoor er van slapen niet direct iets in huis kon komen.
Deze morgen iets later opgestaan want de bakkerij had maar vers brood binnen vanaf 9u30. Het was de eerste keer sinds ons vertrek dat we een stuk vers brood konden eten. Tot nu toe moesten we het stellen met plastieken brood dat wel een hele week meegaat maar nooit echt lekker is. Nu voor de boot is dat wel ideaal maar lekker is anders. Vers brood heeft hier dan ook zijn prijs: voor 2 stokbroden en een klein broodje betaal je hier 6,5 dollar. Al de rest is ook al even duur. Een pakje 250 gr boter (Kerrygold voor de kenners) kost hier 5 dollar, een vlootje La Vache qui rit kaas is ook al meer dan 4 dollar. Telkens je hier naar de supermarkt gaat, ben je voor een beetje eten meer dan 120 dollar kwijt. Ergens een beetje logisch als je weet dat al het eten hier moet worden ingevoerd.
Rond 11u30 vertrokken voor een korte tocht. Eerst wilden we nog even ankeren aan een eilandje onderweg maar toen we passeerden bleek de zee iets te ruw om op een veilige manier het anker te werpen. We zijn dan maar onmiddellijk doorgevaren naar onze eindbestemming van de dag: Marina Cay. Dit is een klein eilandje voor de kust van Tortola waar er een hotelletje met 6 kamers en een bar is. Een ligplaats aan de boei kost hier 25 dollar voor een nacht. In ruil daarvoor krijg je een ligplaats aan de boei, niets meer. Douchen aan land kost ook 2 dollar per persoon, een vuilniszak achterlaten kost ook 2 dollar per zak. Tegen 14 uur lagen we al aan een boei aangemeerd.
Bart en ik zijn even aan land gegaan om plaatsen voor het restaurant te reserveren. We waren net te laat voor de happy hour en voor het restaurant konden we geen tafel krijgen voor 21 uur. Ondanks ons aandringen, bleek de dienster ons niet vroeger te willen inboeken.
Na een aperitiefje zijn we maar naar onze boot terug gekeerd. De dames zaten ons al op te wachten en dachten dat ze vanalles hadden gemist. In de coctailbar was de plaatselijke zanger op dreef geraakt en had hij de meerderheid van het publiek (allemaal Amerikanen) op zijn hand gekregen. De muziek weerklonk tot aan de boot en uiteraard dachten de dames dat ze tekort gedaan waren.
Het duurde even voor dit misverstand uit de weg was geruimd en al snel sloegen we aan het aperitieven op de boot. Omdat iedereen vond dat om 21 uur gaan eten nogal laat was, beslisten we dan maar om op de boot te dineren. Snel werden enkele aardappels geschild en haalden we Amerikaanse hamburgers uit onze koelkast. Met een beetje tomaten, ajuin , ketchup en barbecue saus werd het geheel op smaak gebracht. De hamburgers waren niet echt schitterend, meer water en vet dan vlees. Gelukkig beschikten we nog over lekkere Zuid-Australische rode wijn, een shiraz cabernet sauvignon van Banrock Station zodat alles toch nog een beetje smaakte.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten