Na een traditioneel ontbijt (omelet met spek en kaas) koers gezet naar een verder gelegen deel van het eiland: Cruz Bay. Onderweg langs de mooiste stranden gekomen met tot de verbeelding sprekende namen als Hawksnest Bay, Cinamon Bay en dergelijke meer. In Cruz Bay konden we niet aanleggen wegens geen plaats. We hebben dan maar eerst water ingeslagen en een beetje brandstof voor de buitenboordmotor van onze dinghy: 1 gallon benzine en 20 gallon water voor de luttele som van 20 dollar.
Vervolgens de Cruz Bay weer uitgevaren om ons jacht in een baai ernaast te leggen en met de dinghy terug te keren. Plichtsgetrouw als we waren, zouden we ons aanmelden aan de Customs and Immigration Office aangezien St. John behoort tot de VS en we het land officieel moesten binnenkomen. Tja, soms doe je het beter niet zo. Niettegenstaande we voor onze reis de nieuwe internet site van Homeland Security hadden bezocht en onze gegevens keurig hadden doorgegeven en zelfs goedkeuring hadden ontvangen in het kader van het Visa Waiver programma waaraan ook België deelneemt, vertelde de Amerikaanse immigratieofficier ons doodleuk dat we het land niet inkonden.
We stonden aan de grond genageld van verwondering. Hoe kon dit nu, we hadden onze paspoorten bij, onze gegevens doorgegeven, wat ontbrak er nu nog? Tja, het visa waiver programma is blijkbaar alleen van toepassing als je via een officiële maatschappij (bvb. Luchtvaartmaatschappij, cruise schip, ferry…) het land binnenkomt. Er was een oplossing volgens hem: we moesten terugzeilen naar de British Virgin Islands, daar een ferry nemen naar St. John, ons laten inklaren, vervolgens de ferry terugnemen naar de British Virgin Islands en met de boot terugkomen. Op die manier zouden we het land wel binnenkunnen. Er werden zelfs geen vragen gesteld bij dergelijke absurditeit. Wij van onze kant moesten onmiddellijk het land verlaten. Gelukkig hadden we ons niet aan het douanekantoor aangemeerd waardoor we eigenlijk toch al in het land waren. Om opnieuw te kunnen vertrekken, dienden we opnieuw het land binnen te gaan. Uiteraard zijn we als Vlaamse plantrekkers in het land gebleven, illegaal weliswaar. Ik moet toegeven dat het gevoel om illegaal in de VS te zijn wel een kleine kick gaf. Meestal maken ze hier een heel spel om je binnen te laten, nu waren we hier op ons dooie gemak illegaal in de VS aan het rondwandelen…
We wilden het eiland bezoeken, alleen wisten we nog niet hoe. Het stikt hier van de Jeep verhuurbedrijven die tegen elkaar concurreren voor de verhuur. Misschien gekend bij sommigen maar toch ook een weetje voor velen: zelfs op de US Virgin Islands rijdt men links. En komt het eigenaardige: alle wagens hebben hier het stuur links staan. Blijkbaar is het te kostelijk om auto’s vanuit Japan of Engeland in te voeren en komen ze allemaal uit de VS, ook de Japanse wagens. Links rijden met het stuur links, het is net als met je eigen wagen naar Engeland gaan. Alleen rijden ze hier zo permanent.
Uiteindelijk een taxi gevonden die voor 25 dollar per persoon bereid was om ons een 2 uur durende rondrit op het eiland te bieden. Als Amerikaanse toeristen stapten we in een tot taxiomgebouwde pickup truck met zware V8 motor voor een scenic tour. Naar Amerikaanse traditie stopten we op alle fotoshoot plaatsen en konden we zelfs een ruïne van een oude suikerriet plantage bezoeken, weliswaar in 10 minuten. De geplande tocht van 2 uur duurde uiteindelijk slechts anderhalf uur. Het was ondertussen al na 14 uur en iedereen had honger. Naast de taxistop stond een klein kotje waar “Sheila” haar eten bereidde. Voor het eerst eens goedkoop gegeten, kip met curry voor slechts 10 dollar. De porties waren zo groot dat we er slechts 1 per 2 personen moesten kopen, hoe kon het nog goedkoper?
Na het eten was het tijd om het dorpje te bezoeken. Voor het eerst vonden we een viswinkel en we profiteerden ervan om verse langouste te kopen aan 16 dollar voor een pond. Het beest dat wij voor ogen hadden woog iets meer dan 2 pond. Om het geheel aan te vullen, kochten we nog een plakje zwaardvis erbij. Deze avond zouden we dit allemaal op onze bbq aan boord grilleren (had ik nog niet gezegd dat we ook een bbq aan boord hadden?).
Nadien nog even rondgekuierd in het dorp en ettelijke boetiekjes bezocht. Iedereen claimt voor alles de goedkoopste prijzen te hebben maar als je een beetje rondkijkt, zie je toch opmerkelijke prijsverschillen. Voor degenen die het nog niet weten: de US Virgin Islands zijn taxfree. Alles wat je dus wil kopen, is hier merkelijk goedkoper dan bij ons. Omdat het seizoen niet goed verloopt, gooien de meeste winkels er nog eens extra kortingen tot 75% bovenop. Als je iets nodig hebt, is het nu wel het moment om het te doen…
Tegen 18 uur waren we met de dinghy terug op ons zeiljacht. De wind was ondertussen sterk aangetrokken en de plaats waar we geankerd lagen, was verre van ideaal om de nacht door te brengen. Ons jacht zou door de zware zee immers te veel schommelen wat onze nachtrust zeker niet ten goede zou komen. Snel sprongen we aan boord en startten we de motor. We zouden terugvaren naar de plaats waar we de nacht ervoor hadden geankerd, Francis Bay. Dit was echter 5 mijl varen tegen de wind en stroming in. We wilden absoluut voor het donker aankomen want eenmaal daar is het moeilijk om een meerboei te vinden in het donker. Het werd een race tegen de tijd en toen we de zon zagen ondergaan, onstond er al een lichte paniekstemming bij de dames.
Toch bereikten we net voor het donker onze ankerplaats en bleek er nog net 1 meerboei vrij. Het aanleggen verliep vrij vlot, bijna zoals door professionelen gedaan. Eenmaal bekomen van de spanning hebben we een aperitiefje gedronken en vervolgens de BBQ aangestoken. Ook dat bleek een ware uitdaging, zeker als het plots begint te regenen.
De langouste smaakte heerlijk. Snel bekloegen we er ons over dat we er geen 2 hadden gekocht. Ook het stukje zwaardvis was lekker. We zouden dit meer moeten doen… Om de avond af te sluiten hebben we vervolgens nog een paar spelletjes kaart gespeeld. Ann begon het manillen stilaan onder de knie te krijgen wat de gezondheid van Bart zeker ten goede kwam.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten